Իմաստություն


Ի՞նչ է առաքինությունը` կենսակերպ, մտածելակերպ, թե աստվածային շնորհ: Հաղորդման հյուրերը պատմում են այն գաղափարների մասին, որոնք առաջնորդել են մարդկությանը իմաստության ճանապարհին:

Ուինսթըն Չերչիլ


Անգլիացի լեգենդար քաղաքական գործիչ Ուինսթըն Չերչիլի կենսագրությունը:

Տիգրան Պետրոսյան


Շախմատի աշխարհի 9-րդ չեմպիոն Տիգրան Պետրոսյանի կենսագրությունը:

Հովհաննես Բաղրամյան


Հայ նշանավոր զորահրամանատար, Խորհրդային Միության մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանը:

Ալեքսեյ Հեքիմյան


Ալեքսեյ Հեքիմյան`միլիցիայի գեներալ երգահանը:

Վիկտոր Համբարձումյան


20-րդ դարի ամենանշանավոր հայ գիտնականը՝ աստղաֆիզիկոս Վիկտոր Համբարձումյան:

Երևանյան սրճարաններ


«Պապլովոկ», «Սկվազնիչոկ», «Թեմուրնոց», «Կապեյկա»՝ Խորհրդային Երևանի սրճարանների, այդ սրճարաններում իրենց նախընտրած ուտեստների ու երևանյան սրճարանային մշակույթի մասին պատմում են Վահան Քոչարը, Նարեկ Դուրյանը, Արա Գալոյանը, Հարություն Մովսիսյանը, Աննա Հեքեքյանը, Հովհաննես Երանյանը։

Ռեդյարդ Քիփլինգ


Նշանավոր բանաստեղծ, մանկագիր, ամենաերիտասարդ անգլալեզու Նոբելյան մրցանակակիր Ռեդյարդ Քիփլինգի անունն առ այսօր դժկամությամբ է հիշատակվում, պատճառը ռասիստական և իմպերիալիստական գաղափարներն են:

Վարդան Աճեմյան


1915թվականին Վանում Վարդան Աճեմյանի` թատրոնով ու նկարչությամբ լցված մանկությունն ընդհատվում է: Ապա շարունակվում է Ալեքսանդրապոլի որբանոցում, որտեղ գաղթական որբերի  թատերական խմբակում Վարդանը սկզբում հուշարար էր: Հետո պիտի դառնար ժամանակի լավագույն նկարիչների և ռեժիսորների աշակերտը և հետևորդը: Նրան վիճակված էր ստեղծել Ազգային նոր թատրոնը:  

Լեոնարդ Բերնսթայն


Միակ ուժը, որ ստիպում է ինձ երաժշտությամբ զբաղվել, մարդկանց հետ շփման երջանկությունն է, որովհետև ես սիրում եմ մարդկանց նույնքան, որքան երաժշտությունը, եթե ոչ ավելի շատ»: Դիրիժոր, կոմպոզիտոր, մանկավարժ Լեոնարդ Բերնսթայնի կյանքն ու ստեղծագործական ուղին հեռուստահանրագիտարանի ձևաչափով: 

Մարտիրոս Սարյան


Յոթանասուն տարվա ստեղծագործական իր կյանքի մասին Մարտիրոս Սարյանը գրել է. Ինձ չի բավարարում այն, ինչ ես անում եմ, ձգտում եմ ստեղծագործական առավել պարզության, որպեսզի մարդիկ նայելով իմ նկարին՝ իրենց զգան այնպես, ասես դուրս են եկել մաքուր օդի և ուրախություն են շնչում: Եթե նկարը չի հուզում և բարի մղումներ չի հարուցում մարդու մեջ, ուրեմն չունի գլխավորը` կյանքի հավերժական շունչը: Ես ձգտում եմ հաղորդել ապրելու երջանկության զգացումը»:

Հանդարտ եմ գալիս...


Գնացքում միայնակ նստած հերոսը քաղաքի աղմուկից երևակայական թռիչք է կատարում դեպի այլ ժամանակ ու տարածություն, բնության ու սեփական խոհերի միջով վերադանում նույն բետոնե իրականություն՝ ինչ-որ բան գտած...
Ծեգին բետոնե այս քաղաքով
ցողոտ Աստվածամայրն է անցել....»

Մաքո՜ւր, մաքուր իմ Տեր,
Քո առաջ ես այսօր
լո՜ւռ, հանդարտ եմ գալիս... »
Ֆիլմում հնչում են Նշան Աբասյանի բանաստեղծությունները: