Գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը բանավիճում են հայ դասական ու համաշխարհային գրականության ամենահայտնի, սիրված, միաժամանակ, վիճահարույց ստեղծագործությունների շուրջ: Յուրաքանչյուր քննարկում նվիրված է մեկ գրական երկի, գրականագետների բանավեճը ներկայացնում է դրա ավանդական ու նորովի ընկալման  հնարավորությունները:

Կյանքը մեկ օրում


Գրողները վեպերում տարբեր փորձեր են կատարում ժամանակի հետ՝ արագացնում կամ դանդաղեցնում են ընթացքը, խառնում անցյալը, ներկան, երբեմն՝ նույնիսկ ապագան: Մի քանի էջում կարող են դարեր նկարագրել, կամ մեկ հսկա վեպում՝ մեկ օր: Մեկ օրվա ընթացքում ծավալվող վեպերը զուգահեռ ընթերցում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Մոգական ռեալիզմը և նրա հայկական հմայքը


Երբ հնչում է «մոգական ռեալիզմ» արտահայտությունը, բոլորը միանգամից հիշում են կոլումբիացի Գաբրիել Գարսիա Մարկեսին ու նրա վեպերը, հատկապես «Հարյուր տարվա մենությունը»: Արդյո՞ք Մարկեսն է մոգական ռեալիզմի հիմնադիրը, ինչպե՞ս տարբերակել բուն այդ ուղղությամբ գրված գործը նմանակումից, հնարավո՞ր է խոսել հայկական մոգական ռեալիզմի մասին: Թեմայի շուրջ հայ և համաշխարհային գրականությունը զուգահեռ ընթերցում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Վարք Խաչատուր Աբովյանի


Ոչ միայն հայ գրականության, այլև հայոց պատմության ամենապայծառ դեմքերից մեկը՝ Խաչատուր Աբովյան։ Բացառիկ գրող, նորարար ու հիանալի մանկավարժ, հայրենիքին անմնացորդ նվիրված մարդ: Խաչատուր Աբովյանի վարքը զուգահեռ ընթերցում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Հնացող գրականություն


Գրականության որոշ տեսակներ անխուսափելիորեն հնանում են, թեպետ հայտնի են դարեր առաջ ստեղծված գլուխգործոցներ ու հավերժական արժեքներ, որոնք շարունակում են մարդկությանն ուղեկցել մինչ օրս: Մյուս կողմից, շատ են դեպքերը, երբ ստեղծված տեքստն արդեն հնացած է: Ինչո՞ւ է հնանում գրականությունը, ի՞նչ պետք է հաշվի առնել՝ չստեղծելու համար արդեն իսկ հնացած գրականություն: Բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը:

Ո՞ւր են քսանամյա գրական հանճարները


«Այս հիվանդ, հանճարեղ պատանին»,-ասում է Չարենցը Մեծարենցի մասին: Ո՞րն է հանճարեղ պատանու «տարիքային սահմանը» գրականության մեջ, ինչո՞ւ էին նրանք ավելի շատ նախորդ դարերում, հայ գրողներից ովքե՞ր կհամարվեին հանճարեղ պատանի, եթե արժանանային Դուրյանի ու Մեծարենցի ճակատագրին: Եվ վերջապես, ինչո՞ւ այսօր չենք հանդիպում 20-ամյա գրական հանճարների: Բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը:

Գրականություն սուրճի բուրմունքով


Սուրճն՝ իր բույրով, սրճախմությունն՝ իր խորհրդավոր բնույթով գրականության մեջ սովորական կենցաղային երևույթից վերածվել են գեղարվեստական արժեքի: Սուրճի բուրմունքով գրականությունը զուգահեռ ընթերցում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը:

Հայկական ժամանակը պոեզիայում


«Երևան հյուրանոց» գրքից հետո Արմեն Շեկոյանը անգամ մեկ տող բանաստեղծություն չի հրապարակել, սակայն 1990-ական թվականներին գրված նրա գործերը շատ արդիական են այսօր: Ինչպիսի՞ն է հայկական ժամանակը Շեկոյանի պոեզիայում, արդյո՞ք իրականությունների կրկնությունը կապված է հասարակության գաղափարական ճգնաժամի հետ: Բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Ուղեկցող գրքեր


Հաճախ ենք լսում, որ գիրքը մարդու կամ ազգի ուղեկիցն է, խորհրդատուն։ Ո՞ր գրքերը կարող ենք մեր անհատական ու ազգային կյանքի ուղեկիցներ համարել և ինչո՞ւ։ «Զուգահեռ ընթերցումներ»-ում քննարկում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Գրականություն՝ քարոզչական


Գրականության դերը, իբրև քարոզչական գործիք, կարևորվել ու կիրառվել է դեռ անտիկ ժամանակներից, բոլոր տեսակի իշխանությունների կողմից: Քարոզչականությունը լա՞վ, թե՞ վատ հատկանիշ է գրականության համար, արդյո՞ք այսօր գրականությունը պահպանում է քարոզչական գործառույթը: «Զուգահեռ ընթերցումներ»-ում բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Հայ գրականության գիքորները


Դեռ փոքր տարիքից մենք ճանաչում ենք հայ գրականության ամենաողբերգական երեխային՝ Գիքորին։ Գիքորի ճակատագիրը մտածել է տալիս կյանքի անարդարության, մարդկանց դաժանության ու երեխաների պաշտպանության մասին։ Գիքորի պատմությունը, որպես տրավմատիկ հիշողություն, ուղեկցում է մեզ, ձևավորում որոշակի վերաբերմունք քաղաքի ու վաճառականության նկատմամբ։ Հովհ․ Թումանյանը մեզ կարողանում է համոզել, որ այդպիսի հերոսներն ուրիշ ճակատագիր չեն կարող ունենալ, սակայն հայ գրականության այլ օրինակներ ևս կան, որոնք հակառակն են ապացուցում։ Հայ գրականության գիքորներին «Զուգահեռ ընթերցումներ»-ում քննարկում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն Արքմենիկ Նիկողոսյանը։

Ո՞ւմ համար է այսօր գրական մամուլը


Գրական մամուլը հրապարակել է ոչ միայն գրական գործեր, այլև արծարծել հասարակական-քաղաքական մտահոգիչ խնդիրներ: Լավագույն օրինակը թերևս «Գարուն» ամսագիրն է: Կարո՞ղ է այսօր թղթային կամ էլեկտրոնային որևէ գրական պարբերական նման հռչակ ունենալ, ո՞ւմ համար է այսօր գրական մամուլը: Բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը:

Առաջին հանրապետության գրականությունը


Հայաստանի առաջին հանրապետությունը իր ողբերգականորեն կարճ կենսագրությամբ, այնուամենայնիվ, բացառիկ օրինաչափություններ արձանագրելու հիմքեր է ստեղծում հայ կյանքի ամենատարբեր ոլորտների համար: Գրականության պատմության պարբերացման սկզբունքներով՝ այս կարճատև շրջանն անգամ պետք է ենթարկվեր թեկուզև հպանցիկ պարբերացման, ինչը երբեք չի արվել: Ինչու՝ բանավիճում են գրականագետներ Հայկ Համբարձումյանն ու Արքմենիկ Նիկողոսյանը: